Zalecane środki ostrożności dla planujących zakup tej powieści: książka zawiera niebezpieczny materiał radośnie pesymistyczny i rozrywkowo żrący, dedykowany szczególnie tym, którzy po przeczytaniu "Dziuni" pytali: A co było dalej? Pytajcie, a będzie wam opowiedziane. Choćbym miała zostać powszechnie znielubiana. Z drugiej strony, skoro jakoś przetrwaliście lekturę pierwszej części, to i druga nie powinna wam nadmiernie zaszkodzić. Elementy toksyczne zostały rozcieńczone tak, żeby zawartość ponurego humoru nie przekroczyła zalecanej dawki. Składniki mogące powodować u czytającego (przejściową) emocjonalną niestabilność są pieczołowicie opakowane w pozory normalności. Dalsze losy Dziuni okazują się niczym więcej niż logiczną konsekwencją losów wcześniejszych. Z pozoru rzecz jasna, a pozory mylą. Wykazując spory opór i psując dobrym ludziom dobre samopoczucie, Dziunia dobrnęła do punktu zwrotnego, znanego jako Pójście w Świat. Nie możemy dłużej pobłażać jej, wykrzykując: Ojojoj, biedne dziecko!, nawet jeśli wcześniej zdarzyło nam się popełnić ten błąd. Dziunia Idąca w Świat to gotowy materiał na doktorat z normalnologii teoretycznej. Tytuł tej dysertacji mógłby brzmieć: Ale kto właściwie jest wariatem, do cholery? No właśnie, kto?
UWAGI:
Stanowi cz. 2 cyklu. Cz. 1 pt.: Dziunia.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
