Katalog zbiorów

"Mamo, jak to było, kiedy byłaś mała? Czy miałaś lego? Czy jadłaś pizzę?" - dzieci zadawały mi tak dużo pytań, że napisałam całą książkę o czasach swojego dzieciństwa (urodziłam się w 1971 roku) i dorastania. To lata 70. i 80., czasy tzw. PRL-u. Pizzy nie jedliśmy, uwielbialiśmy za to zapiekanki i oranżadę w proszku, lego rzadko widywaliśmy, mieliśmy szmaciane lalki i pachnące landrynkami gumki do ścierania.
O wielu innych rzeczach opowiedzą Wam rodzice, Zielone pomarańcze najfajniej chyba czytać razem, to książka familijna, dla całej rodziny, do wspólnej lektury. Pisałam naukowe książki dla dorosłych, pracowałam w gazecie, teraz uczę dzieci i dużo gotuję. [Aneta Górnicka-Boratyńska]

Zielony byfyj, kuchenny kredens Zosi Zaleskiej, stoi teraz w nowym mieszkaniu rodziny. Wiatr przegnał już wspomnienia o zimnej izbie w ponurej suterynie. Nastają nowe czasy, gdzie łazienki i chleb na stole pozwalają uwierzyć, że można żyć normalnie. Naznaczeni cierpieniem i wojną ludzie pragną wreszcie doświadczyć szczęścia. Dla jednych oznacza ono wychowywanie dzieci, dla innych, budowę nowego, doskonałego systemu, w którym zabraknie miejsca na indywidualizmy.
Tymczasem czas i historia zataczają koło, aby ponownie spleść losy rodziny Trauterów i Zaleskich. Nikt już nie cierpi głodu, ale strach o życie nadal towarzyszy Zosi i Władkowi. Kto z rodziny wytrzyma, kto uzna, że życie jest gdzie indziej? Zalescy są sobie bliscy jak nigdy przedtem, rodzina wspiera się, aby przetrwać kolejny trudny okres, który wielu Polakom wciąż przypomina mroczne czasu okupacji.
A jednak życie toczy się dalej, przychodzą na świat kolejne pokolenia, które chcą żyć i cieszyć się wolnością.